سوره عشق

از شرِّ چشمهایت!
از وسوسه ی آن نگاه های زلزله خیز...!
از تو
به تو می گریزم ،
آنگاه که با رستاخیز واژه ها
راه می افتی و
قیامت به پا می کنی در شعرهایم
پناه می برم به شعر
به واژه هایی که در وصف تو وحی می شود!

در شیپورِ قلم می دمم ؛
وَ تو چه می دانی
آن دم که خاطره ها از گورِ سینه بر می خیزند
چگونه لرزه بر اندامِ کاغذها می اندازند

قسم به عشق
آنگاه که مرا
با چشمهای تو محشور می کند...!